Şeref Kaya Şiirleri - Şair Şeref Kaya

Bir gün derlerse; her mevsim bahar,
Bir gün derlerse; Cölde kar var inan,
Bir gün derlerse; sana dönecek inanma.

Bir gün duyarsan; kutuplarda buzlar cözülmüs,
Bir gün duyarsan; Ölen dirilmis inan,

Bir gece, gelmeye bilirim
Bir gece, yazamaya bilirim
Bir gün, konusamaya bilirim
Bir gün, göremeye bilirim

Bir bilsen; neler, neler düslüyorum

Inan duymak gerek yazmak icin,
Sen varsin ya, sagirolmak gerek duymamak icin.
Yillar sonra görüpte, varmi kadere inanmamak.
Var mi? Seni bundan böyle kaybetmek.

Sen yoksun bu gece, icimin telleri kirik,

Otlar, kirmizi gelinciler.
Nasil biterse; yikik duvarlar üzerinde,
Sevgin de ögle yeserdi corak gönlümde,
Sevinc selleri aritti üzüntümü.

Söz acmadik, ölümden.yastan.

Ilimli rüzgarli gecelerde,sahildeki dalgalar
Dolandirir; aklimi balikci tekneleri gibi;
Ne; Bir bardak kirmizi sarap,ne susuz raki,
Aklimi dalgalara,salan seni ariyorum.

Gözlerimi aciyorum, bir bahar ayinda,

Ahhh nasil özledim seni ankara rüzgari
Yildizlarin altinda dolasmak ne güzel
Yaz yagmurlarinda yasemen kokulu bulvarlarda
Isinlarim kayboldu gözlerini görmem gerek

Dik kayalar gibi esir düstüm rüzgarina

Ömür dedigin bir su dur
Bazen bulanik,bazen berrak akar
Topraga bulasir camur olur
Ekin e ulasir basak acar tohumlasir

Bir gül e kavusur güzellesir

BU gece nasil esiyor, bir bilsen,
Rüzgar delice disarida soguk,
Basimin üstünde ucan, ucan bir kuis gibisin.
Akan zaman özgürlügü, icinde.

Bir sende, takilir gözlerim,

Bir gün anliyacaksin beni
Kiskaninca aptallastigimi
Kiskandirilinca cildirdigimi
Sevince beni duruldugumu

Anliyacaksin bir gün

Yeter kader bunca yildir vurgunun,
Benmiyim, cezaya reva buldungun,
Gamla karsima cadir kurdugun,
Hayat in esiri ben miyim kader.

Yillardir gülmüyor yüzüm nedendir