Şeref. Şiiri - Fehmi Tazegül

Bitmiş ülkem çıkmıyor dumanı.
Bu memleketin bir sahibi olmalı.
Bulamaz olduk keçeyle yorganı.
Artık benim diyeceğim kalmadı.

Seyretmişiz bizler haksız filimi.
Unuttuk gerçekleri akılla bilimi.
Servet yapmışız keçeyle kilimi.
Gururla şeref kimsede kalmadı.

İçim yanıyor insanımız öldükçe.
Gözlerim yaşlanır fakiri görünce.
Üzülürüm gece ışıklar sönünce.
Yaşam kötü umudum kalmadı.

Fehmi.
Bana bakıyorlar nankör kediler.
Benim soframda içtiler yediler.
Ne şükrettiler ne selam verdiler.
İnancım insanlığım hiç kalmadı.