Serdinç Çalışkan Şiirleri

Ne kadar çocuğum anne Attığım her adımdan korkuyorum Ne yana bakacağımı şaşırıyorum Hangi eli tutacağımı Ve hangi bakışa inanacağımı. Şımarmak istiyorum anne Çamurdan ev yapmak istiyorum Örneğin bir bisikletten düşüp bir yerimi incitmeyi Eksik olan her parçayı tamamlamayı istiyorum Yüreğimin kaldırımına döşediğim parke taşlarıyla. Şaşkınım anne Yüreğim daralıyor Delirtiyor bu kararsızlık beni Olasılıklarda kaldım olmazlarla Seçeneklerimizin adedi eksik Soru işaretini bile sevmezdim oysa. Üşüyorum anne Koca bir yangın bile yetmiyor iç titreyişime Isıtmıyor vücudumu Ve hiçbir yorgan Senin şefkatin kadar sıcak örtmüyor üstümü.

Bazen tarifi yoktur acının
sadece acıtır
titrek olur yüreğin
kalkmaz olur kolların
sevdiğini gözlerinle kucaklarsın.

Zamanın geçidinden akıp
izlemsiz bir ölüme gittiniz
yaman acı oldunuz yürekte
ağlattınız.

Ve sonradan alıştırdınız

Unuttum demekte hatırlamaktır aslında bir yerde sevdiğini
nefret ediyorum demekte
dilinin ucuna almak için bir fırsattır her defasında
yüreğinin iç itişinde ki gizli tılsım
hasret dürtüsü.

Ellerinde olmayı istiyor yüreğim
Zamanı durdurmayı senle oldukça
Geride bırakmak istiyorum sen dışında olan güzeli, her güzeli, hatta en güzeli
İlmik ilmik yaşamak istiyorum sevgini
Mest olmayı istiyorum varlığınla ve aşkını yaşamayı, yaşamı
anlamayı…

Seni sevmek; yeniden doğabilmek tir insanın hür fikrinde
nefes almaktır,hissetmektir
göğsünde ki kokusunda soluyabilmek tir en güzel oksijeni,
ciğerlerinin en derince yerine kadar içine çekerek,
ve özlemi sere serpe, bi yana atıp ezerek...

Bekledim baharı bahar gelmedi
Sana gelecektim yollar bitmedi
Özleminden deli divane oldum
Ellere söyledim eller bilmedi.

Güzel gözlerine kurban olduğum

Hüzün vurmuş dört bir yanımı
ezik bakışlar altında çaresiz
vuslattır yüreğimde ayrılık
çiğnenip gidilen hatıralar
ve bilseniz daha neler neler
ne saymakla biter