Serdengeçtim Şiiri - Atsız Alp

Yol belliydi, canı koyduk yoluna,
Gölge düşmedi hiçbir al sancağına.
Dönmek yoktu nefsin fermanına,
Serdengeçtim; yemin ettim toprağına.

Dost bildiklerimden yediğim darbe,
Yüreğimde açtı nice harbe.
Yine de dönmedim özden, asıldan,
Ben bir Türk’üm, eğilmem faslından!

Ne çıkar yalnızsam, dağlar benim,
Bir çağlayan gibi gürler kinim.
Kutsal bildiğime baş koymuşum,
Yolumdan dönmek mi? Onurumu satmam, susmam!

Gök girse gündüzüme, ay küsse bana,
Yine de yakarım ömrümü vatana.
Bir hilalin gölgesi yeter bana,
Serden geçtim... Dönmem bir daha!