Bak!
işte yine başladı gönlüme kar tanecikleri düşmeye.
Oysa güneş göstermişti yüzünü
Isıtmıştı bedenimi bir zaman
Bahar gelmiş çiçekler açmıştı
Serçe ötüşür
Yüreğime hiç acımadan çaktığın kazık hala çıkmadı yerinden,
ama bak hala hayattayım
çünkü bir gün; bana yaşatmış olduğun bu duyguları
sende yaşayacaksın kadınım.
ve o zaman bu bendeki kazığa ihtiyacın olacak
münasip bir yerine sokman için...
düştü düşecek artık bedenim,
eksildikçe eksiliyorum
suretim siliniyor sanki aynalarda
ki hangisine baksam
aynadaki ben değilim.
eski dostlarda unuttu gitti beni
sen bir pragmatistsin...
tüm hücrelerinin çekirdeklerine işlenmiş olan
bencillik duygunu da buna eklersek
ortaya çıkan cismin
bir insan olma olasılığı kadar insansın.
sen habislerin en önde gelenisin...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!