Ey içimde çoğalan hüzün
senden kaçarken
bir gece vaktine tutulmuş gibi yakalandım mısralara
sen gözümün nuru, çiçeği burnundayken kaybolan ümidim
ne dersin
güneş doğar mı kurak benize...
Ey bohçamda ağırlaşan yük
sen son güzümün geçmeyen ağrısı, sevdanın göçü
nedensiz ve ansız ayrılıkların en büyük suçu
söyle neyi seversen onu sereyim yollarına giderken...
Ey ateşin narı, dumansız havanın baharı nasıl sarılayım sana, dünden geç yarından erken
bensiz üşüme n'olursun
esirlik günlerime bir tesiri olmuyor artık sıcak gülüşlerinin...
söylesene; ayazıma, kışıma denk gelsen, n'em olursun...
Ey uykudaki zulüm, sessiz ölüm
kalemsiz düşlerime en sonbahar gibi düşen
nasıl geçer ayrılığın sızısı serçe parmağımda
dününe yandığım, bugününe uyandığım, yarınına kandığım
sakın ola ki kavrulma kuytuda alevlenen ol ateşin harında...
Bülent Öntaş, 19.02.2025, İstanbul
Kayıt Tarihi : 27.6.2025 00:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!