Serap Tepedelen Şiirleri - Şair Serap Te ...

Ağlıyordu bütün sokaklar/eminim ağlıyordu
Arap Şükrü'nün oralardan bir hıçkırık sesi duyuluyordu/
ben orada değildim/sen de değildin belki ama...
bir yerlerden hüzünlü bir melodi duyuluyordu/
çılgınlar gibi dans ediyordu orta yaşlı adam/ağzı alkol kokuyordu

Güne batsam,günle batsam,yok olsam,
Güne doğsam,günle doğsam,çok olsam,
Aşk olsam,aşık olsam,var olsam,
Tutar mıydın bir kez daha elimi?

SON BİR KEZ
Güne batsam,günle batsam,yok olsam,
Güne doğsam,günle doğsam,çok olsam,
Aşk olsam,aşık olsam,var olsam,
Tutar mıydın bir kez daha elimi?

YÜZLEŞME
Düşlerimden kop artık kop ve git/Söyleyemediklerimi söyletme bana/Vurma yüzüme yalnızlığımı n'olur./Nasıl da büyümüş yüreğimdekiler tek tek/Nasıl da acımasız geçmiş yıllar/ Sus ve dinle, dinle artık rüzgârın sesini/Sus ve sil gözyaşlarını/Ruhunun sesini dinle/Aç artık gözlerini/Düşlerini bırak bir kenara da/Gerçeğinle yüzleş/
Yüzleş ki umudu büyütebilesin yüreğinde./Gül yüzlüm,sevda sözlüm
Düşlerimden kop da kop ve git artik.
Bırak da ben de gideyim yoluma...
Serap Konuk(07.02.2021,Bursa)

Yaşanan bir umut muydu sevgi?
Ya da beklenen bir düş!
Elimizde tutamadığımız,
Yüreğimize sığdıramadığımız mıydı yoksa?
Sevemediklerimiz,
Sevdiklerimizden fazlaysa eğer

Yollar

Ah yolların dili olsaolsa-da
söylese aşınan özlemleri/kucaklaşmaları
ve de sevdayı bir çırpıda deyiverse...
Ah yolların dili olsaolsa-da

Zaman aşımına uğradı yürek,
Yoruldu,sıkıldı,yaşlandı artık
Hep, olmayacak duaya amin dedi
Hep, bir şeyleri düşledi durdu
Ve günü geldi işte,
Yoruldu yürek,yoruldu.

İnadına kara,
İnadına kuru,
-bir de çirkin,bir de çirkin-
Vah zavallı,vah zavallı!

İnadına yürekli,

En anlamsız gülüşlerin
Sabahın doğurganlığında; alacakaranlıkla çıktığı an,
Bir kadın çığlığı,şehvetin tam ortasında
Ya da bir adam,tüm varlığını sergilemişken
bir kumar masasında
Ne de güzel gülümsersin çocuk,

'Keşke gün geceye gebe olmasaydı'dedi kadın gözlerinin yaşını silerek...Parmakları titriyordu.Tam bir gerilim içindeydi.Erkeğin gözlerinin içine baktı,dudaklarını kıpırdattı belli belirsiz.Bir şeyler söylemek istedi,söyleyemedi.Zaten bu saatten sonra bir şey söylemek neyi değiştirirdi ki?

Avuçları kaldı avuçlarında.O,sımsıkı tutmak istese de yavaşça çekti elini...Bir pişmanlık kokusu sezdi havada.Rüzgar,buz gibi esti.Şimdi hem pişman olmak için çok geçti; hem de bir şeyler söylemek için.

Yorgun ve çökük avurtlarına baktı.O böyle olsun istememişti oysa.Erkek,kendi yaşantısının çizgilerini kendi belirlemişti.Sanmıştı ki hep böylesine renkli bir yaşantısı olacak.Sanmıştı ki,geceler bütün gösterişiyle sürerken renkli ışıkların altında, sabahlara kadar kollarında biri olacak...