Gözlerinden yıldızlar kayan
Çocuklar istiyorum
Ellerinde kalem çiçek olan
Bilmeyen ağlamayı
Seslerinde bir çok ezgiyi taşıyan
Yaşamak için savaşmayan
Bir yürektin benim için bir hayattın
Her seferinde beni benden alan
Esen rüzgarın benim için
Gözümde bulutlanan yaştın
Dilimdeki şarkıydın
İçime çektiğin nefes
yalnızlık yüreğimde
sensizlik hala içimde bir yerlerde
acın bağırır hayasızca bedenimde
ağlamak faydasız gözlerimde
yalnızlık yolum
yaşarım korkusuzca koynunda
bir ışık olup
yüreğini aydınlatmaya
sensizliğe son vererek
seni yaşamaya geldim
yüreğinden taşmaya
Gölerimi her kapayışımda aklımdadır ölüm
Aldığım her nefeste soluğumdadır zülum
Haykırışlarım sessizlikte ebedileşmeye mahkum
Bellidir aslında en başıdan hazin sonum
İçine girilen her dört duvar
önce karanlığın ortasında kalırsın
sonra dipsiz bir girdaba gömülür bedenin
gözlerin,gözlerin açıldığı vakit
nedensiz bir korku sarar yüreğini
ışık yok
renk yok
ben içimde sevdam diye büyütürken seni
sen bilmediğim yollarda aramaktasın sevgiyi
yine yalnızlığıma döndü kalbim
yine sensizliğe hercaim
ahhh kalbim...
kanadı kırı küçük bir kuş gibi şimdi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!