Sensizlikten Geçerken Şiiri - İhsan Yılmaz

“Sensizlikten Geçerken”

Ve özledim seni...
Sen şimdi bende uzaklarda,
Ben ise sensizliğin çölünde,
Suyun hayaliyle yanarken dudaklarım çatlıyor.

Geçiyorum imtihanlardan,
Adınla başlıyor her soru,
Cevaplarım hep suskun, hep yarım,
Çünkü sen yoksun...

Kim bilir, belki de senin sessizliğinde boğuluyorum,
Sesin yankı gibi kalbime çarpıyor,
Oysa ben...
Senin solduğun havayı bile solumuyorum artık.
Nefesim yarım, içim eksik, dünya solgun…

Sensizliğin bu kadar zor olduğunu
Nereden bilebilirdim ki?
Bir boşluk oldun şimdi içimde,
Adını anınca sızlayan.

Biraz sen, biraz hüzün,
Biraz hatıra, biraz gözyaşı...
Ve ben,
Sensizlikten geçerken, seni her şeyde arayan.
Temmuz/ 2025