Sensizlik ve Sessizlik

Sensizliğimi ve sessizliğimi sorma bana
sen gidince güneşe yenik düştüm
yağan karın toprak üzerinde erimesi gibi
yavaş yavaş eriyor tükeniyorum artık

gökyüzü bütün renklerinden vaz geçti
ve bir kelebek ömrünü tamamlamak üzere
artık ne çiçeğin nede hayatın bir önemi yok
bende o zamandayım
ve ömrümü tamamlamaktayım

sensizliğimi ve sessizliğimi sorma bana
önce sensiz çaresiz kaldım
yarım kaldım umutsuz
yarınlara küs kaldım

sonra sessiz kaldım
kimseye bir şey anlatamadım
anlatsam da nasıl olsa anlaşılmayacaktım
hep farklı pencerelerden baktık senle hayata
sen hep hayatı sevdin
gökyüzünde uçan özgür bir kus gibi
gökyüzünü sevdin

ben ise karanlık bir gecede
dilimde bir hasret türküsü
kavuşmayacak ellerin iç acısı
ayrılanların feryatlarında
ayrılıkları selamladım

yüreğime taşıyamayacağı yükler yükledim
kollarımda hasret prangası
senden başkası düşünmesi yasak
gözlere senden başkası yasak
işte o yüzden
ne mavi gökyüzünü nede mutlu insanları gördüm
ve anladım ki

bir insanın sevdiği dünyası olursa
kıyameti yakın olurmuş
simdi sessizliğimi sorma bana

Alkan urfa