Sensizlik Sessizlikmiş

Bugün öylesine düştüm ki yalnızlığı dipnotuma
ben bile yoktum yanımda
gözlerinin en zifiri karanlığına gömdüm düşlerimi
yalpakıran bir düzmeceydi fiyakam aslında
ben güçlüyüm dercesine bir tebessüm iki diş arası
ve göğsüne tercüman olamayan lanet bir dil
her zaman olduğu gibi savunamadı beni baş belası
sanırım buydu karşında çizdiğim resim
apar topar gitti benden önce silüetim
gizlendiği kapı arkasından bakan bir çocuk gibi
ardınsıra bakar oldu haylaz masumiyetim..

bugün öylesine tattım ki ölümü düşlerimden
gerçek olmadığına şükür bile edemedim
sensizlik sessizlikmiş meğer
sessizlik düşlerimde ne acı
sessizlik ölümmüş düşlerimde
artık ne kendisinden bahsedebileceğim bir düşüm
ne ölümü besteleyecek notalar
ne de onu saracak bir sessizlik var
ömrümde....