Bir kavak ağacının gövdesinde,
Dökülüyorken göz yaşlarım
Ağalarını örüyordu sessiz sedasız
İçimde örümcek yalnızlığın
Sen gelmedin kızıl oldu gözlerim
Utandı yanaklarım
Hiçbir şeyden çekmedi dünyada
Nasırdan çektiği kadar
Hatta çirkin yaratıldığından bile
O kadar müteessir değildi;
Kundurası vurmadığı zamanlarda
Anmazdı ama Allah'ın adını,
Devamını Oku
Nasırdan çektiği kadar
Hatta çirkin yaratıldığından bile
O kadar müteessir değildi;
Kundurası vurmadığı zamanlarda
Anmazdı ama Allah'ın adını,
