Sensizlik İstanbulunda Şiiri - Orhan Hatıl

uzaklarda bir yaprağın hışırtırsıydın
yalnızdı şehir
gemiler ağırca yol alırken
bir yerlere giden sendin
bulutlar dudaklarımın ışıltısını karanlığa boyasada
güneş içimdeydi rüzgarların liman poyrazlarında
kapkara bir dalga gelirken karadadenizden
düzce arası bir geçiş noktasıydı hayat sensizlik İstanbuluna
ellerim dermansız
evlerim anılarda eskiyse
seni özlemişimdir
taş yollarda ne kadarda avare gezmişimdir
bir mahalle arası oldu dünya şu anda
küçücük gözlerime sığdırdığım sensizlik İstanbulunda
emin önünde bir bekleyiştin belkide
korku dolu insanların tuhaflığını hissetmem
sensizlik İstanbulundandı
ince bir sesiydi martısı günün
nereye gitsem bulunmaz
doyaya sevdiğim seni sevdiğim günler