Sensizlik Şiiri - Rabia Başol

Sensizlik çaldı bügün kapımı
Kapıyı istemeyerekte olsa araladım
Yine yoktun tutamadım kendimi ağladım
Duydum ellerin olmuşsun
Feryad figanım ne çare...
Azmı geldi sana sevgim yeterince sarmadım mı?
Sen vurdunda ben ölmedim mi?
Bu gecede çok üşüyorum
Ben senli günlere susuyorum
Unuttum desemde unutamıyorum...
Bu yaşadığım her neyse hayırlara yoruyorum.
Bitsin bu sensizlik denen illet
Ne vardı da unuttun gözlerimin rengini
Ne vardıda sevmedin beni.
Dedin ya 'istemiyorum seni'
Dünyamı başıma yıktın gittiğin o günden beri.
Sussun artık sensizlik sirenleri.
unutmadım hiç bir zaman nedensizce gidenleri.