Sensizlik Şiiri - Bilal Bildik

Seni unuttum gitti ben
Gözyaşlarımı akıtmıyorum senin için
Sana şiirlerde yazmıyorum artık
Ota, çöpe, karanlığa yazıyorum
Geceleri zamansız uyumuyorum
Erken kalkıp işime bakıyorum
Nerdesin, ne yapıyorsun, kimlerlesin
Ne haldesin diye de dert etmiyorum
Sana gecelerimi harcayıp,
Uzun uzun düşünmüyorum
Bir avare gibi sokak sokak da gezmiyorum
Anlayacağın sensiz daha iyiyim ben

Elimde siyah bir tesbih
Cebimde yetecek kadar param
İşim gücüm, az da kıyıda anılarım
Geçip gidiyor, eskiyen yüzümle beraber zaman
Yok öyle boş yere sevmek
Yok öyle bir ömrü haketmeyene vermek
Şimdi kendi küllerimle baştan doğuyorum
Sil baştan yazıyorum herşeyi
Hayallerimin içinde neredeyse yoksun
Hatta hayallerimde hiç yoksun
Yanıma aldığım sensizlikle birlikte
En baştan başlıyorum herşeye

Otobüs durağında oturan birisinden
Her gün önüme çıkan sokak kedisinden
Farkın yok herhangi birisinden
Artık dalmıyorum uzaklara eskisi gibi
Saate de bakmıyorum, telefona da
İçimi kavurmuyor yokluğunun ateşi
Varlığında hiç bir heyecan vermiyor
Sana fazla anlam yüklemişim hepsi bu
Bendeki seni sadece biraz abartmışım
Senden çok varmış oysaki, kafamı kaldırmamışım
Meğer sen varken kendimi bile unutmuşum
İşte artık böyle, yoksun hiçsin bende