Sensizlik Şiiri - Emirhan Bekdemir

Her gece unutmak ümidi ile girdiğim yatağımdan
Her sabah daha çok özleyerek çıkıyorum seni
Her gün tekrar tekrar yeniliyorum sana
Masmavi gözlerine
Masallara konu olan gülümsemene

Sensizliğin verdiği tarifsiz bir duygu kaplıyor içimi
Yürürken bu ıssız şehrin sokaklarında
Kalbim müebbet yemiş bir mahkûm gibi bir o kadar buruk, bir o kadar umutsuz
Sensiz bu çorak şehirde

Bir gemi misali sürükleniyorum sensizliğe doğru
Aklım terk ediyor beni sensizliğin tam ortasında
Yüreğim dayanıyor içime işleyen sert dalgalara
Gururumda gidiyor en sonunda sensizliğin ortasında

Ve yine yatma vakti yaklaşıyor ay yüzlüm
Aklım ve kalbim sana
Ruhum ise geceye emanet
İçimde yutkunamadığım bir sıkıntı hâkim
Sonunu getiremediğim bu karanlık gecede