Sensizlik Şiiri - Fahri Çoban

Kader ne aldı seni benden ne bıraktı
Yüzün gelir aklıma, al al ve paktı

Bahar gelmiş doğaya, güldün mü yoksa ?
Açılmış renk renk çiçekler, güldün baysa

Sensizlik yaradır , haftalar aylar yıllar da tuz
Sanki kavuşmamız imkansız ;sen ateş ben buz

Hasretim sana seni sevdiğimi söylemek
Gitse de yok olsa da bunca vakit, bunca emek

Nasıl özler bir anne yavrusunu yuvada
Acılar deniz olmuş umutlarım ada

Aramıza girmiş ovalar yaylalar sıradağlar
Yürüdükçe ben ağlarım yollar ağlar

Fahri kimdir bilinmez sevgiden haberi yok
Aşık olanların dermanı var da vereni yok