Sensizlik Şiiri - Mehmet Emin Çetin 2

İçimi ürpertiyor
seni hatırlatan bu sessizlik.
Artık eskisi kadar sevemiyorum seni,
hayallerimi de ben gibi terk edip
gittiğinden beri.
Sevmiyorum artık hiçbir şeyi
eskisi gibi.
Bir odanın köşesine atılmış
değerinden bihaber antika gibi
anlaşılmayı bekliyorum.
Hah! o da boşuna biliyorum,
bunca anlaşılmayı bekleyen
anlamsız insanlar yığının da!

Kendini unutmuş her insan,
soyut ve somut arası herkes
arafta!
şimdi kalk diyor bedenim bir hışımla,
at kendini kalabalıklara, fakat
sensizlik aklımın kıvrımlarında kol gezerken
hangi kalabalıklara sığına bilirim ki ben.

mahfi.