Sensizliğin İsyanı Şiiri - Ergül Nalbant

SENSİZLİĞİN İSYANI

Sensizliğin isyanı, yar,
En yüksek doruğa çıktı.
Paramparça oldu ruhum,
Yarısı çürüğe çıktı.

Dilde zikir oldu adın,
Bitmedi gitti inadın.
Sevdiğim ilk ve son kadın,
Gayrısı ırağa çıktı.

Aşk gömleği giyenlerin,
Aşktan kafa yiyenlerin,
“Ben aşığım” diyenlerin,
Çokları çırağa çıktı.

Derdime dert eklemekten,
Kalp duracak teklemekten,
Gelir diye beklemekten,
Hamsi de direğe çıktı.

Yandıkça bu canı, cismim,
Benim artık kendi hasmım.
Sayende duyuldu ismim,
Kafadan kırığa çıktı.

Ruhum çoktan benden gitti,
Ergül için yollar bitti.
Bedenim de iflas etti,
Kazmayla küreğe çıktı.

Şiir: Ergül NALBANT - 02.11.2025 - 08:25