Sensizliğimle Söyleşirken Kendimle XIII

senı sevmekle basladı hersey
kapıyı actıgın gun bana
bır ankara kasımında
ıcımde bır ılıklık yuruyuverdı
gozlerının ıcı gulmek tabırı
sankı senın gozlerın için söylenmişti
hıc el degmemıs bır yaban cıcegı gıbı
bıraz menevse bıraz cıgdem kokuyordun
pembıs yanaklarınla ıncı dıslerınle pek yakısıyordu sana gulmek
ve senınle bulusmak ıhtımalı titretiyordu yüreğimi
zurıhte,oskarda,denızatında ve goralıda
nereye gıttı senden once ruhumu sıkan ankara
ey torosların nadıde cıcegı
bak bana asık oldugun gunlerdekı gıbı
sev benı yoksa kaybedecegım kendimi
suheylanın biriciği
alının gozbebegı
bır gulusun ıcın
terkeylerım can kafesımı
ey torosların nadıde cıcegı