Sensizliği... Şiiri - Songül Karsan

Sensizlik beni yakar, yıkar, yok eder sanmıştım
Şimdi sensizliği sen kadar seviyorum
Yanımdayken dokunamazdım o ipek saçlarına
Koklayıp öpemezdim doya doya
Bir kelebektin benim için
Dokunursam sanki uçup gidecektin
Kıyamadım sevmeye, dokunmaya
Yine de bırakıp gittin
Şimdi hayalimde doya doya seviyorum seni
Sen kadar seviyorum sensizliği.....
Senden önce kokun gelirdi yanıma
Mis gibi kokardın
Sanki bütün çiçeklerin üzerinde açtığı
Bambaşka bir bahardın
Sarılıp koklayamadım doya doya
Şimdi her gece hayalimde kokluyorum
Sensizliği sen kadar seviyorum....
Bir defa sarılmıştın sımsıkı bana
Rüyandan korkarak uyandığında
Bir rüzgar gibi geçtin hayatımdan
Gidişinle her şeyimi dörtbiryana savurdun
Ben senin sevginle yanıp dururken
Sen beni bıraktığın sensizlikle kavurdun
Şimdi beni sen gibi saran
Sensizlik rüzgarını sen kadar seviyorum.....
Bir dağ gibiydin bende
Cesaret edip tırmanamadığım
Şimdi bütün dağları dolaşıyorum bir bir
Her dağın zirvesinde
Başka bir hayalin durup bekleşir
Sensizliği sen kadar seviyorum
Gönlüm sensizliği sevip eyleşir........

21.06.2008 YALOVA