Sensizliği Düşledim Şiiri - Ahmet Tokgöz

Bir tarafım kin kusuyor
Bir tarafım sevgiyle çağırıyor ölümü
Seni özlüyorum kusursuz sevgili
Akmak istiyorum hızlıca
Hayat yatağından sana doğru
Sessizliğin çığlığı yankılanıyor sensizlikte
Kimsesizlik dökülüyor yalnızlığıma
Yönümü bulamıyorum sensiz bu ulu deryada
Ana! Canan ana! Yaren ana!
Ey cömert tabiat ana!
Gözlerinden merhamet dökülen
Bir kadın verebilirmisin bana
Şevkat akan sözlerinden,hayat emziren
Bir kadın verebilirmisin yeniden
Ana! Ey kusursuz sevgili!
Ölüm meydan okuyor vefana,
Menekşelerin açmıyor eskisi gibi.
Sende mi katıldın terkedenler kervanına?
Yalnızcıklar kaldı diğerleri yokluğunda.
Çekip gitmek varmıydı zamansız
Toprak sen kokar mı sanıyorsun?
Birkaç kuru ot sen kokar mı?
Yattığın yerden kızabilir misin?
Şimdi bir başka içtiğim sigarama.
Ana! Ey kutsal ana! Can ana!
Sensizliği düşledim bir an
Donup kaldı damarlarımda kanın.
Tüylerim ürperdi yazamadım devamını
Düşünürken bile bir tuhaf oldu her yanım
Nerdesin kusursuz sevgili
Gel sarılayım,susadım sana
Belki, bir gün gerçek olur
Haber vermeden gidersin zamansız
Sevdanı sakladığım gibi hapsedeğim kokunu
Belki bir parça da olsa doyabilirim sana.