Zaman kendini doğurur sensizliğe çıkan sokaklarda
Yabancı gölgeler öper telaşlı adımlarımı nefes nefese
Yağmursuz kalır kaldırımlar kurşuniyse gözyaşları avuçlarında
Gülüşü olmayan hüzün cemresi düşer elindeki gülün dikenlerine
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
