SENSİZKEN Şiiri - Aşık Ahmet

Sensizken hep seni düşünüyorum

İlerde sensiz nasıl olabileceğimi düşünüyorum

Hayattan korkmaya başlıyorum sensizken

Geleceği düşünüp ürperiyorum

Sensiz hayatımın nasıl olacağını düşünüyorum

Ve içime acı bir his geliyor

Sanki karanlık bir gecenin yarısında

Kabus görüp terlerle uyanmış gibi...

Sensizken karanlıktan korkuyorum

Seni düşündüğüm an yok olan karanlık

Sensizken içine alıp boğuyor beni

Çırpınıyorum karanlığın içinde, boğuşuyorum

Ama birden salıveriyorum kendimi...

Sensizken bedenimdeki direnç bitiyor

Seni düşünürken dağları delebilecek vücudum

Sensizken sanki tamamen ölüyor

Yaşarken ölüyorum sensizken

Hasret yavaş yavaş kemiriyor içimi

Bense olduğum yerde yavaşça eriyorum

Sensizken ölüyor tüm hislerim

Daima kokunu hissederken

Hep gözlerine bakarken

Sesini duyarken çalışan organlarım

Odundan bir kuklanınkiler gibi

Cansızlaşıyor sensizken...

Herşeyi güzel yönden düşünen aklım

En kötüyü düşünmeye başlıyor sensizken

Aşkım...

Canım sıkılıyor, bedenim ölüyor,

Dünya duruyor, hasret içimi kemiriyor,

Zaman ilerlemiyor, gurbet bitmiyor,

HAYAT BANA ZİNDAN OLUYOR SENSİZKEN...