Sensizim Şiiri - Ali Doğanay

Ey canımın yarısı, kendini bilen, bilinmezim.
Söylenmezim, duyulmazım, görülmezim
Yine kalabalıklar içindeyim,
Ne bensiz kalıyor sokaklar, ne aklım sensiz

Susturamadığım sesler yükseliyor içimden
Dilim sessiz, aklım firarî, gönlüm nefessiz
Tutulmazım, kaybolmazım, bilinmezim
Amansızım, çaresizim, yanlızım

Ey çıkmaz yolların da hayat sürdüğüm
Sana doğru giden yollar kördüğüm
Kendimi sır sır gözlerinde gördüğüm
Çözdüğüm ve çözemediğim bilmecem

Çaresiz zehir gibi kadehimde sensizlik
Her gün yudum yudum ölmekteyim
Gözlerinden düştüğüm kara delikten
Sanki arşa doğru yükselmekteyim

Bu gönül yangınım da, sen buzdan saray
Ben denizin yüzeyi, sen yansıyan ay
Ne bendesin, ne yoksun, ne varsın
Bir ölümlü vuslatın arefesindeyim