Sensiz yasamak Şiiri - Samira Samiranins ...

Sensiz yaşamak,
göğsümde kurumuş bir deniz gibi;
ne yelken açıyor içim,
ne bir kıyı çıkar karşıma.

Sabahlar geliyor,
perdeler açılıyor,
ama içimdeki gece
ışığı kapatmayı unutmuyor.

Nefes alıyorum,
suda yürüyen biri gibi ağır,
her adımda ayak bileğimden
çekiliyor karanlık.

Adı hayat diyorlar,
benim için uzun bir suskunluk;
konuşsam taş olur,
sussam cenaze.

Kalbimi avuçlayıp çıktım yola,
yönüm yok belki,
ama dönecek bir ev de bırakmadım
sen gidince kendimde.