Sensiz ve Sen Bensiz Şiiri - Ceyhan Kayar

sensizliğe alışamadım
beyazlar maviler
yeşiller ve pembeler
tüm renkler yasak bana
herşeyim döndü siyaha
bedenim ruhum ve atomlarım
hücrelerim yüreğim ve gözlerim
sensizliğe bir türlü alışamadım
papatyam canım benimmm...

hergece gördüğüm ruyalarmı
yoksa şu deli sevdammı
hissettiriyor sensizliği?
yüzüme değdiremediğim yağmurlarmı
yoksa dokunamadığım kartanelerimi
hissettiriyor sensizliği?
kapıları kapanan yüreğimde
herkese yasaklanan bedenimde
her gecenin sessizliğinde
yine hissediyor ve LANETliyorum sensizliğimi

yanar döner mavi ışıklarıyla cirit atarken yollarımda polis araçları, onur
meselesi yapıpda terk etmişim, yatak niyetine uzandığım kahvehane
sandalyelerimi.son nefesinde telimin şarjı. ha bitti ha
bitecek... damarlarımdaki ve ağzımdaki oksitlenmis, paslanmış bakır
tadı, sigarasızlığımdan olsa gerek.inceden çiseleyen meleklerin
gözyaşları, yüzümü yüreğimi yıkıyor.gerçi banyoyada ihtiyacım var hani...
ben yine başımı soğukdan omuzlarımın arasına gömmüşüm.her nefesimde ağzımdan çıkan buharlar, dahabir sigara aşkı yaratıyor bende..daha sabaha çok var.. ellerimi cebimde saklıyorum soğuğa karşı...ben yine o gölge
adam, karanlıkda, yalnızlıkda ayak seslerine yareni olmayan...ben yine o
karanlık adam, yalnızlığında yüzüne vuran yağmurlardan faydalanıp, utanmadan ağlayan...
benim üzerimdeki etten elbise bana darmış(zayıfmışım) sendeki etten elbise biraz bolarmış, kim takar nasıl göründüğünü sevdanın? yürek gözü demişler buna aslanım yürekkk... öyle etine elbisesine bakmaz adamın...
gözlerim yanıyor uykum var, aslına bakarsan bu zamanlar bana az...

21/02/2001 Bakırköyde sokak sabahlamamdan anı...