Sensiz sabahı neyleyim Şiiri - Mehmet Talha

Sensiz sabahı neyleyim,
Gün doğsa ne olur? Sen yoksan.
Pencereme vuran ışık solgun,
Gökyüzü bile eksik bir renk artık.

Kuşlar ötüyor, ezberden sanki,
Ama sesleri boş, yüreğim sağır.
Kahvem ılık, ama ne fayda,
Bir yudumda yutuyorum yalnızlığı.

Yastığım hâlâ kokunu tutuyor,
Zaman bile silememiş izini.
Her sabah, senden kalanla uyanmak
Uyumaktan daha çok yoruyor beni.

Bir banka otursam senli günlerden,
Yanı başımda hayalin çöker sessizce.
Gülen gözlerin gelir aklıma önce,
Sonra da bakmadığın hâllerim…

Gitsen de gitmemişsin gibi
İçimde bir yer hep seni bekliyor.
Sadece ben değil, şehir de suskun,
Sokaklar bile adını fısıldıyor