martıların seslerini duyuyorum
yine sahile akın etmişler
kulaklarım çınlıyor bu durgun şehirde
aklıma sen geliyorsun, istediğimden de fazla
aklımı kaçırıyorum
denizin dalgaları sanki bir tokat gibi vuruyor yüzüme
seri bir katilin işlediği cinayetler kadar acımasız
martılara sesleniyorum, duymuyorlar
belki de bana birşeyler söylüyorlar
anlamıyorum
hafif bir esinti var akşam üstü
içimi rahatlatacak gibi
çiçeklerin içinde huzur arıyorum
belli ki beklentiler hep aynı
sadece huzur, , sıkıntının ulaşamayacağı yer
oda da boş bir bardak, sade bir kahve
pencereler aralanırken dışarıya
yanık bir ten isteksiz
kararsız bir boyanın duvara sürülüşü kadar basit
geç gelen bir mektup kapının altında
daha uyanmamış bir bebek gibi...
gözlerim üzerinde, dokunamayacak kadar
güzel ve bir okadar da sessiz
a.r.b.
02/10/2002
04: 30
Kayıt Tarihi : 9.1.2003 03:04:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!