Sensiz Şiiri - İlknur Köknar

boş gelen mektuba, aşkın yalnızlığını yazıyorum
tutmak mümkün değilmiş,
bulutlar pes edeken gözyaşlarımı
sağımı solumu sular kaplamış,
yoksunluktan, bir ada görevini üstlenmiş kalbim
misafiri, bir sandal yapıp gitmiş bile...

boş gelen mektuba, sensizliği yazıyorum
devamlılık pes etmiş, sular çekilmiş adadan,
tutsaklık hayalleri devirmiş;
çıplak bir ova gibi kalmış kalbim,
çoban da kavalını alıp
meşhur olma yoluna düşmüş bile...

boş gelen mektuba, fırtınayı yazıyorum
rüzgar, suskunluğa fazla dayanamamış
ne dalları oynatacağı bir ağaç,
ne de çiçekler kalmış doğada
gecenin uykusuzu baykuşlar bile terk etmiş sensizliği
anlaşılan bir ben kabullenmişim,
sensiz de yaşayabileceğimi...

05/04/2002