Sensiz... Şiiri - Fatih Burgucuoğlu

Rüzgarın, rüzgarın alır beni, bu diyarlardan
Sessiz bir akşam buğusunda
Gözyaşların, gözyaşların akar durur, avuçlarıma
Bakar durur sanki ağlar gibi

Sensiz ölmelerdeyim
Sensiz kederdeyim
Sensiz biçareyim
Soldum güller arasında

Bir rüzgârım, katmışım önüme hayalleri
Ve bir gözyaşı, akıp durmuşum, yakmışım gözlerimi
Sen solarken, ben günü geçmiş bir ıhlamur kokusundaydım
Yüzümde aynı silik, aynı niyetsiz tebessüm
Ah benim şu namussuz gidişlerim yok mu
Meğer ateşlerde yakmış seni
Çelimsiz bekleyişlerim boşuna
Ayna kuytularında
Tutturmuşum gelir diye
Gökkuşağının eteklerine sarılmışım
Hep siyah bulaşmış ellerime
Derinlerdeyim
Gel kurtar beni diyicem
Duymamazdan gelicen diye korkuyorum
Ama sen bilmezsin
Mezar taşlarında ismini okuya okuya unutmuşum seni

Sözlerin, sözlerin döner durur, kulaklarımda
Anlatır bana ayrılıkları
Yağmurun, yağmurun düşer durur, sokaklarıma
Islatır beni sen yoksun diye

Soğuk uykularımın susma nöbetlerindeyim
Sel baskınlarında yüreğim
Sensiz ölmelerdeyim
Sensiz kederdeyim
Sensiz biçareyim
Solma güller arasında
selamı sabahı kesmişim güneşle
ikindi yalnızlığım ve ben
Kurdeleler bağlamışım
Seni dilemişim, selvilerde
Heybemde
Edepsiz yağmurlarda yetiştirdiğim
Gelincik tohumları
Eksem sen bitersin herhalde
Kolay değil ayrılık
Başımı eğip gözyaşlarımı saklıyorum sitemlerimden
Mecburum
Bak…
Mezar taşlarında ismini okuya okuya unutmuşum seni