Kaybedince Yakup, Yusuf canını
Hüzünlendi birden döktü göz yaşı.
Gösterdiler sahte birşey kanını
Zalimler, Yusufun hemde kardaşı.
Kardeşlerin kıskanç, dengesiz ruhu
Dövündü yalandan bastı eyvahı.
Oysa, kuyuda ki mazlumun ahı
Nice zalimlere eğdirir başı.
Yakup, Yusufunu kuyuya verdi
Sabırla direndi, azaldı derdi.
Hak nasip eyledi gerçeği gördü
Okşadı bağrına bastığı taşı.
Zalımlar içteki kuyuya düştü,
Yusuf sa kurtuldu engeli aştı.
Nur oldu aleme gözler kamaştı
Baba görür oldu, zalimler şaşı.
Ey; kimsesizlerin kimsesi olan
Alem yok olurken hep baki kalan.
Durmuşoğlu mahzun, yoktur hiç yalan,
Ayniyle beyanın sensin sırdaşı.
Kayıt Tarihi : 11.1.2018 16:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!