Sensin Benim Tenimi Yakan! ! !

Sensin çeperlerini yıkan beynimin
Yaşamın güzelliklerini seren önüme
Otel odası ıssızlığında bir yaşamdı benimki
Gurbet gecelerinin katmerlisinden
Kanıma girdin benim
Yangın yerine dönerdi oysa ki bende
Geleceğe dair düşlerim.

Kan kokusu sinmiş yalnızlığım
Sıradanlıklara halay çektirirdi
Ne dünya benimdi
Ne de ben o'na aittim.

Sensin çekip, çıkaran
Güneşe şimşek çakan beynimi
Unutulmuş ezgilerin kınından
Bir yanda tanrısal masallar
Bir yanda yazgısal ikilem
Özdek bilgeliğinin gölgesinde
Ben buyum diyecek halim mi vardı?
Kapalı kapılar ardından savrulup
Ne sevgisini sunabiliyordum us'umun
Ne hiddetimi kan kırmızı şaraba
Nindup harikası ağzına esenlik
Dudağıma yamadığı buse kutsal bence
Bir de sen kondursan leblerini alnıma
Hüzünlü gözlerinde erirdim...

Bundandır ab-ı hayat suyundan içme korkularım
Alıp götürür diye sevgini tenimden
Bir bedeli varsa suskunluğun, ki öyle
Yıldırımlarca ağır ödedim kuzum
Yağmur yaşlı gözlerimi çavlana çevirdin.

Ağustos'ta kuruyan
Gazel benizli yalnızlığım
Kum taneleri gibi savruk değil senli
Ya bu ben değilim inan
Ya da yaşayan sensin bende...