Elimi tutmaya üşenen ellerin
Sus pus kalan bülbül dillerin
Öpmeye ürperen dudakların
Meğer ayrılık havanmış yaklaşan.
Sessizce yetmişti bakışındaki mana
Son bir vuruşla umudu yıkmaya,
Yetmişti hepten de fazlasıyla
Yutkunsu kuytularda ağlatmaya...
Aşkın mazlum ruhuyla
Asılı kaldım boşlukta
Yâr eline bucaksız son ufukta…
Ya Hû! Bu da mı geçer zamanla!..
Kayıt Tarihi : 26.10.2015 12:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sağ olun, var olun. Ziyaretinizden onur duydum.
TÜM YORUMLAR (1)