Boşuna uğraşma kendini öğretmeye,
Benim içimde seni bilmeyen yok ki!
Ruhuma dokunduğun gece,
Nasıl bir sen bıraktıysan içime,
Öylece duruyor yerinde…
Yokluğunu saydığım kara tüllü gecelerde,
Rüzgarla bir nefes koştuğum günlerde,
Yağmur yüklü bulutlar gezinirken gözlerimde,
Sağanaklar saklıydı senli zerrelerimde…
Ağlayamadığım her saniyede nasıl bir sen varsa içimde,
Hiç değişmedi, öylece duruyor yerinde…
Ah bir ağlayabilseydim senli sensizliğime!
Şimdi boşuna anlatma bendeki seni kimseye,
Ve yüreğin bendeki kadar başka her kimdeyse,
Koş hiç durma gir, o kocaman yüreğe…
Kayıt Tarihi : 8.4.2006 02:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!