Seninle yaşıyorum! Şiiri - Osman Aytekin

Ölümüne kadar hasretin koru
Tutuşturur sevgileri
Gözyaşlarımı akıtır yüreğime buz olur
İstemem günü güneşi
Bütün neonlar, neronlar sizin olsun
Bana kendi azabım yetişir

Bütün sokak önleri, meydanlar yeşilliklerle donanmış
Ağaçlar dallarını gökyüzüne uzatmış
Ve bütün çiçeklerini açmış
Çocuklar sevinçli
Yürekler serin, bakışlar ışıltılı
İnsanlar mutluymuş
Ne çıkar
Bütün kederler bana bakar

Sözlerin en güzeliyle yaşanmış
En tatlı türküler söylenmiş
Nice günler görülmüş yıllarca
Hülyalara dalar gibi…
Kuytularda örülmüş bir kader
Hep beni bekler

Su gibi berrak, çiçek gibi kokulu ve güzel
Bütün renkleri çiziyorum,
Bir bir hülyalarıma
Yaşanmamış duyguları benliğime kazıyorum
Hep seninle yaşıyorum,
Seninle Anne!