yirmi dört mart iki bin üç, İstanbul.
Duvarlar var zihnimde
Yorgun ruhum sürüklenir sessizce
Gönlümdeki engin denizde
Boğuluyor sesim duygularımla birlikte
Bilmiyorum daha kaç gün batacak
Gözlerim ufukta çaresizce arar benliğimi
Bana dünya ' yı sorma sakın...!
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
Devamını Oku
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta