yirmi dört mart iki bin üç, İstanbul.
Duvarlar var zihnimde
Yorgun ruhum sürüklenir sessizce
Gönlümdeki engin denizde
Boğuluyor sesim duygularımla birlikte
Bilmiyorum daha kaç gün batacak
Gözlerim ufukta çaresizce arar benliğimi
Her gün bu kadar güzel mi bu deniz?
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Devamını Oku
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta