yirmi dört mart iki bin üç, İstanbul.
Duvarlar var zihnimde
Yorgun ruhum sürüklenir sessizce
Gönlümdeki engin denizde
Boğuluyor sesim duygularımla birlikte
Bilmiyorum daha kaç gün batacak
Gözlerim ufukta çaresizce arar benliğimi
yalnızlık
hızla alçalan bulutlar
karanlık bir ağırlık
hava ağır toprak ağır yaprak ağır
su tozları yağıyor üstümüze
özgürlüğümüz yoksa yalnızlığımız mıdır
Devamını Oku
hızla alçalan bulutlar
karanlık bir ağırlık
hava ağır toprak ağır yaprak ağır
su tozları yağıyor üstümüze
özgürlüğümüz yoksa yalnızlığımız mıdır
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta