Seninle aynı mahallede doğmadım
Aynı parkta hiç oynamadım
Aynı okul sıralarında alfabeyi de okumadım
Sahi, ben seninle aynı şehirden bile değilim
Nasıl oluyor da
gözlerimi dünyaya açtığım zamandan beri,
sanki seninle birlikte yaşamışım hissi içindeyim.
Zihnimde bir kare;
bir bakıyorum kırlarda koşuyoruz ve o,
başına papatyalardan taç takmış.
Yahut, kapı önünde durup ne zaman geleceğim diye yollara bakmış.
Geriye dönüp bakıyorum da
sensiz yaşanmış tek bir anım bile yok.
Öyle ki zaman hep seninle akmış
Ve sonra anlıyorsun ki,
"sevmek"
Sadece geleceğe doğru değil
biraz da sevdiğinin ellerinden tutup
Geçmişinin sokaklarında gezinerek o boşlukları doldurmakmış.
Erfani Şair. 20.05.2025
Ergün Fadıloğlu
Kayıt Tarihi : 20.5.2025 03:41:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!