Seninle Bir Rüya Şiiri - Yusuf Bozkaya

Yaşıyorum, tek başıma bir bende ben.
Soğuk gecem de hayalindir yükselen.
Aniden gözlerin geliyor aklıma ağlıyorum.
Gözyaşımla hayalini kendime bağlıyorum.
Derken, elime konuyor resmin siyah beyaz,
Sen nerdesin sevgilim gece soğuk gece ayaz.
Korkuyor yüreğim, bendeki senden ve içimden.
Sensiz yaşamak mı gözlerimden geçerken?
Sabah olmak üzere, güneş doğuyor bak yine.
Bir insan nasıl küser ki bu kadar kendine.
Yanıyor yine, duvarda ki o sade resim.
Kâbuslarla uyanıyorum ve yine aynı mevsim.
Ve dünden yarım kalan bu şiir aşkıma tanıktır.
Bu şair gönül celsesinde kalemiyle bir sanıktır.
Bu yürek sahilinde sana ait bir kumken,
Nasıl ayrılır söyle o gözlere mahkûmken?
Aslında sana anlatamamaktan çıldırıyorum.
Bir dua ile başımı semaya kaldırıyorum.
Düşen her gözyaşım gözlerinde bir damla.
Yalvarmak, yakarmak, seni sevmektir damla.
Bu bir sitem değil, bu seninle bir rüya,
Yeniden görmek üzere dalıyorum uykuya…

21–07–2009