Senin Uğruna Şiiri - Hamit Atay

Senin Uğruna
ben, kendimden bile vazgeçtim…

Senin uğruna sustum,
Oysa her kelimem senle başlıyordu.
Adını andığımda bile
Yüreğim titriyordu…
Ama yine de sustum.
Çünkü bazen susmak,
Sevmenin en sessiz halidir.

Senin uğruna bekledim,
Geçmeyen saatlerin içinde
Bir "belki"nin peşine düştüm.
Sen gelirsin diye
Gelmeyecek yolları izledim,
Ve o yollarda kendimi kaybettim.
Ama dönmedim.
Senin uğruna hep aynı yerde kaldım.

Senin uğruna güldüm,
Oysa içim paramparçaydı.
Yüzüme taktığım sahte gülüşlerde,
Hep sen vardın…
Biri bana "mutlu musun?" dese,
"Senin adını duyunca evet" diyordum içimden,
Ama dışımdan sadece
Sessiz bir “bilmem” düşüyordu dudaklarımdan.

Senin uğruna yazdım bu şiirleri…
Geceyle dost olup,
Yıldızlarla dertleştim.
Kalemim sanki senin gözlerin oldu,
Her harf, bir bakışındı sanki.
Ben, seni anlatmadan yaşayamayan
Bir yüreğe dönüştüm.

Senin uğruna affettim,
Hem seni,
Hem kendimi…
Beni unutuşunu,
Sana olan düşkünlüğümü,
Ve bile bile göz göre göre
Kendimi yitirdiğimi…

Senin uğruna özledim.
Geceler uzadı,
Uykular bölündü.
Bir şarkının orta yerinde
Birden sen düştün aklıma,
Ve kalbime yine o ince sızı…

Senin uğruna ağladım da…
Kimse bilmedi.
Gözlerim suskundu ama
İçim hıçkırıklara boğuluyordu.
Ve o an anladım;
Senin uğruna olan hiçbir şey
Karşılıksız kalmıyordu…
Hepsi bende yara olarak dönüyordu.

Senin uğruna vazgeçtim ben,
Kendimden, gururumdan,
Hatta bazen hayallerimden.
Ama bir tek sevgimden
Vazgeçemedim.

Çünkü senin uğruna
Sevmek, acıtsa da güzeldi.
Çünkü senin uğruna
Yandım ama yandığıma pişman olmadım.

Ve şimdi…
Eğer bir gün
Birinin uğruna yaşayacak kadar
Cesur olursan,
Bil ki bir zamanlar
Ben senin uğruna
Her şeydim.

Şiir Hamit Atay