Senin Şarkın Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Zaman yorulur, döner kendi içine,
Kırık aynalarda kaybolur gece.
Kelimeler susar, sığınır içime,
Gözlerin bir nehir, akar sessizce.
Bir rüya dokunur gizli hikâyeye,
Kalbimden geçerken kalırsın yine.

Ne bir resim kaldı, ne bir hatıra,
Ellerimde boşluk, sesini arar da.
Bir düş gibi geçtin, izi kalmadı,
Yine de bulunmaz senin gibisi.
Kalbim fısıldar her an adını,
Susmaz, dinle yine senin şarkını.

Rüzgâr susar, döner, toprak fısıldar,
Gecenin gözünde yıldızlar ağlar.
Bir iz bıraktın, silinmez asla,
Adın uyanır her yeni sabahta.
Gölgelere sinmiş solgun bir bakış,
Yüreğimde hâlâ seninle yarış…

Bir yol ararım, dünya dursa bile,
Kalbim yürürken yansa da gizlice.
Her mevsim içimde ayrı bir sızı,
Ama senin gibi yok bu yeryüzünde.
Geçmişin kıyısında kalan bir nota,
Çalınır durmadan, adınla başlar.

Ne bir resim kaldı, ne bir hatıra,
Ellerimde boşluk, gözyaşı kadar da...
Gittiğin o günden beri eksik her şey,
Yine de bulunmaz senin gibisi.
Kalbim söyler, susmaz senin şarkını,
Her ezgide yaşar, o eski anını…