Aşk bir şehir gibi işte,
ellerinden dökülür taşları,
sen dolaşırsın o sokaklarda,
adımların yorgun,
ama umut hep orda, biliyorum.
Ben mi?
Ben o şehrin haritası olmaya çalışıyorum,
kayıp sokaklarını,
unutulmuş evlerini,
gizli bahçelerini arıyorum.
Aşk,
bir şairin kafasında büyüyen deniz gibi,
senin yüzünde yansıyan,
benim gözlerimde yankılanan,
bazen yağmur,
bazen güneş oluyor.
Ellerin dokunuyor tenime,
bir şiirin mısraları gibi,
her satırda başka anlam,
her dokunuşta gizli bir sır.
Ve ben,
hep arıyorum seni,
kelimelerin ötesinde,
anlamların içinde,
bir anlam daha bulmak için.
Sen benim şiirim,
ben senin sessizliğin,
İkimiz bu uzun yolda,
beraber yürüyoruz,
Gevezelik ve suskunluk arasında.
Kayıt Tarihi : 3.6.2025 16:41:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!