Sevmiştik mis gibi kokan çiçekleri ..
Sevinmiştik baharın gelişiyle ...
Sonra dünyaya bulanık gölgeler düştü ..
Bahar korku kokmaya başladı ..
Zamanın içinde karanlık bir sessizlik vardı ..
Benim hayatım senin hayatın değildi !
Temelsizdi zaman kaybıydı .
İnsan sevdiğinin hayatını görmezden gelebilir mi ?
Aramızdaki boşluk mecburdu .
Ne güzelde kandırdım kendimi ..
Ayrılığı bildiğim halde ;
Ara ara uzaktan kontrol etmeyi ,
Gitmek olarak kendime inandırdım.
Sen gitmeliydin hayatının yoluna ...
Bu vicdanın merhametin emriydi .
Kayıt Tarihi : 24.3.2020 21:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!