Senin Doğruların Yeterli Anne...

Kuşak çatışmasını ne çok yaşardık seninle…
“Yeni nesilleri anlayamıyorum artık,”
diye isyan ederken sen;
ben, beni baskı altında tuttuğundan şikâyet ederdim.
Birbirimizi sorgulamakla geçerdi günlerimiz.
Sen beni başka oğullarla kıyaslayarak,
ben seni başka annelerle itiştirerek,
sürüp giderdi kavgalarımız.
Sen kendi çocukluğundan örnekler vererek
her eylemimi tenkit ettikçe ben,
devir değişti artık, diye bağırırdım.
Ben büyürken seni de büyüttüm.
O günlerde olduğu gibi oturt beni önüne,
nasihatler ver,
hepsi senin doğruların olsun anne!
Yeterli…”