Senin Adın Aşk Şiiri - Erhan Ablak Şiir ...

Senin adın bir tebessümde başlar,
Bir çift gözde, bir anlık bakışta,
Bazen sabahın serinliğinde uyanır,
Bazen gecenin koynunda saklanır yavaşça.

Bir kalbin diğerine çarpmasıyla doğarsın,
Sözsüz, sessiz ama en çok hissedilen…
Bir dokunuşta, bir bekleyişte,
İçimize yerleşirsin fark ettirmeden.

Senin adın aşk...
Bir çocuk masumiyetinde,
Bir annenin evlada bakışında,
Bir sevgilinin titreyen sesinde varsın.
Sen, gözyaşıyla gülümsemenin arasında bir köprüsün,
Geçmesi cesaret ister, ama geçince insan büyürsün.

Kimi zaman kavuşmaktır senin tanımın,
Kimi zaman hiç söyleyememektir adını.
Uzakta olup en yakında olmak,
Bir yabancı gibi bakarken tanıdık kalmak…

Bir mesajın satır aralarında gizlenirsin,
“İyi misin?” sorusunda saklısındır belki.
Bazen de hiç gelmeyecek bir sesin,
Hâlâ beklenen cevabında yankılanırsın.

Senin adın aşk…
Bir ömrü değiştiren an,
Bir kalbi sonsuz yapan his.
Birlikte susabilmek kadar kıymetli,
Aynı anda ağlayabilmek kadar gerçek…

Yürüdüğümüz yollar bazen ayrı,
Ama izlerin hep kalır avuçlarımızda.
Adınla yanar içimizde en derin yer,
Ve sönse bile zamanla, dumanı kalır dudaklarımızda.

Sen bir şiir değil, bir dua gibisin,
Yürekten çıkan, göğe yükselen…
Adını her anışımda,
Biraz daha ben olurum,
Biraz daha insan,
Ve hep biraz daha sen…