Sana söz söylemek,hayır demek okadar zorki.Çok zor geliyor bana inan ki.Bunu anlatamam,açıklamam imkansız.,kelimeler yetersiz kalıyor.Bilmemezlikten,anlamamazlıktan gelsemde,yüreğim kan ağlıyor.Çünki sevgini hissediyor ve biliyorum.
Senin üzüleceğini bilmek,kendini anlatabilmek için,sevgini duyurabilmek adına yaptıkların inan beni kahrediyor.
Üzmek istemiyorum seni; dedimya üzmek,kırmak isteyeceğimson kişi sen olursun diye.Ne bileyim senin bu kadar kapılıp beni seveceğini.Herşey arkadaşız diye gidiyordu.Ne güzeldi,böyle olsun istemedim.Sen oyunbozanlık yaptın,işleri karıştırdın.
İyi mi oldu sanki? Hani arkadaştık,hani dosttuk,ne olacak şimdi?
Üzmek istemiyorum seni,ama elimde değil,birşey yapamıyorum affet beni.
Keşke sözü,hayır sözü lügatlardan çıkarılabilseydi.Evetlerle bir ömrü geçirebilse idik.
Seni üzeceğim için üzgünüm,ama olmadı,olamadı,olamazdı.Belki üzülecek olan ben olacağım,olsun razıyım.Sen her şeyin en güzeline,en iyisine layıksın.
Ben de mi böyle uykusuz kalacaktım,
Sessiz, sedasız mı olacaktım böyle?
Çok sevdiğim salatayı bile
Aramaz mı olacaktım?
Ben böyle mi olacaktım?
