Seni, unutmayı bilmeyen yüreğimin sevdas ...

Her sabah cam önünde kumrunun sesi
Günün aydınlığını fısıldarken yüreğime
Aklımda sen, gözlerim dalıyor uzaklara…

Kasım ayı,çelik yeleğini kuşatırken yapraklarına
O güzelim rengarenk renklerin ahengi
Tek tek sönüyor gözlerimde…

Yokluğunla buruk yüreğim,
Körebe oynayan çocuk gibi yitik,
Kalbimse billur gibi yemyeşil çayın
Denize kavuşmasını hüsranla izliyor…

Endişeler bırakmıyor yakamı
İçim titriyor ulaşılmazlığına
Ayaklarım sürükleniyor her geçen gün
Zamanın acımasız dişleri arasına…

Yine de her şeye rağmen;
Umut çiçeklerini içime sererek
Her gece gülümseyen tek yıldızım oluyor
Parlıyorsun inadına…

Uzaklaştıramadım yüreğini yüreğimden
Onca olumsuzluklar da bile
Bir an vazgeçmedi gönlüm…

Üşüşünce düşünceler özlem birikiyor
Geceme, gündüzüme ekliyorum hasretini…

Hala sıcaklığın dolaşırken damarlarımda
Yüreğim, sevinç nidalarıyla çırpınan bebek gibi
Sevgiyle doluyor…

Sevdiğim! Derken göğsüm
Yerinden fırlayıp taşan
Sevgi damlalarına boğuluyor…

Söz verdim yüreğime hüznün
Soluk benzini boyamayacağım
Bu aşka sevdaya…

Çünkü;
Toprağımda yeşeren taze fidansın
Gittikçe dal budak salan büyüyen..

Asla, dallarının kırılmasına gönlüm
razı değil! ...
Yüzünün düşmesine, boynunun eğilmesine hiç değil! ...

Tomurcuklanıp baharı kucaklayacağı güne kadar
Sabırla ilmek ilmek örüyorum içimde
Bekliyor yüreğim erecek vuslatı…

İşte o gün, sevdiğim anlayacaksın bileceksin
Seni, unutmayı bilmeyen yüreğimin sevdasını…