Seni Unutanın Vicdanı Kurusun

Biliyorum, bedenen aramızda yoksun,
Ama fikirlerinle bize rehber, bize yolsun.
İlim, irfan öğreten bir öğretmen, bir okulsun,
Sana dil uzatanların dili kopsun.

Sen ölmedin ki, milyonlarca kalpte yaşıyorsun,
Sevginle hepimizin yüreğine dokunuyorsun.
Bu kalp attıkça izindeyim, sana andım olsun,
Seni unutanın vicdanı kurusun.

Korkma! Sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak,
Her dönemde olduğu gibi, elbet birkaç alçak çıkacak.
Gözün arkada kalmasın, hep tütecek o en son ocak,
Kurduğun Cumhuriyet ilelebet yaşayacak.

Sana minnettar, damarında asil kanı taşıyan her Türk,
Sen doğru okunması gereken kitapsın, Atatürk.
Asla paha biçilmez bize bıraktığın eserlerine;
Ne mutlu Türk’üm diyene, ne mutlu seni anlayabilene!