Seni Terk Etmem İstanbul Şiiri - Hasan Çam

Ekim rüzğarları esiyor kara yelden
Hoyrat hoyrat, deli deli, dallarım kırık
Gönül yapraklarım dökülüyor, bir bir
Bu gün, veda etmeden battı güneşim

Valizler, bir bir toplanır, gönül buruk
Çarşaf, halı, kilim katlanır, kapı kapanır
Kurumuş güllerde atılır, eski sevdalara
Gün ağarır, ayrılık vakti gelmiş artık
Bak ardına, bir bak ne olur, bak ne olur

Seven böylemi unutulur, böylemi vurulur
Bir kelam bile etmeden gidiyorsun işte
Göz yaşlarım gibi, akıp gitti günlerim
Bu gün, bir daha bir daha vuruyorsun işte

Yağmurlu bir günde uçuyorsun özgürce
Hıçkırığım tuttu, belliki söyleniyorsun bana
Gözyaşım akar, yağmurda görmüyorsun
Boz dağlar duman duman, gözümde küçük
Çarpan yürekle, el salladığımı görmüyorsun

Ne kadar terk etsende, ardına bakmasanda
Beni yutan, büyülü şehir, İstanbul'dan geçiyorsun
Ne zaman bulutlara dalar, ıslanırsa uçağın
Benim göz yaşım, kalbim, bende mola veriyorsun

Ah İstanbul, acı İstanbul, sevdamın baş kenti
Beni yutan, sevdamı yakan rüya şehir, koca şehir
Terk edenlere ibret, bir kırık ekmeği veren İstanbul
Bedenim toprağın olacak, seni terk etmem İstanbul
Sen nankör olmadın, seni asla terk etmem İstanbul

22 10 2006

Hasan Çam

Ümraniye İstanbul