Uyku tutmuyor geceleri
Yalnızlığımı ekliyorum bir de karanlığa
Boylu boyunca uzanıp ranzaya
Ağlıyorum kuruyan tüm baharlara….
Kuşlarda geçmiyor bugünlerde
Pencerenin önünden
Çığlıklarında yok artık
Bir devrimin ilk adımı….
Bir ışık sızsa koğuşa
Sanki boğulacağım…
Çocukluğum;
İlk öykünü yazdığın gün
Beraberce ağlamamız
Yırtılan sinema afişlerini
Toplamamız…
İçimde şuramda
Terkedilmiş bir kulübe var
Sahibi kendinden kaçan…
Belki anılar bağlamasa
Böylesine ümitlerimi
Oracıkta düşecektim bir boşluğa…
Ve seni sevmesem böylesine
Dayanamazdım…..
1998 Ankara
Serpil Öztürk 2Kayıt Tarihi : 22.6.2006 00:47:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!